کاشت دندان بدون ایمپلنت

• روش پروتز‌های ثابت و پروتز متحرک

پروتز‌های دندان به دو دسته ثابت و متحرک تقسیم‌بندی می‌شوند. پروتز ثابت با چسب یا پیچ به دندان یا ایمپلنت متصل می‌شود. نحوه ساخت آن به گونه ای است که ابتدا پایه‌ای از جنس فلزات مخصوص و متناسب با محیط دهان در جای خالی دندان قرار داده می‌شود و سپس برای سطح آن از روکش سرامیکی استفاده می‌شود.
پروتز‌های متحرک هم انواع متفاوت دارد که یک نمونه بارز آن، دست دندان کامل است که در ادامه درباره آن خواهیم گفت. اما نوع دیگری از آن هم وجود دارد و برای افرادی استفاده می‌شود که دندان‌های جلوییشان سالم است اما دندان‌های عقبیشان را از دست داده‌اند. این روش نسبت به سایر روش‌ها تهاجم کمتری دارد و نیاز به تراشیدن و یا کمک گرفتن از دندان‌های مجاور ندارد و مقرون به صرفه‌تر است.

• کاشت بریج دندان یا پل ثابت

بریج به وسیله‌ای می‌گویند که با کمک آن می‌توان دندان مصنوعی را در جای دندان از بین رفته قرار داد. این روش به این صورت اتفاق می‌افتد که از دندان‌های مجاور دندان از دست رفته کمک گرفته می‌شود و دندان مصنوعی را با وسیله‌ای به دندان‌های سالم اطراف متصل می‌کنند.
بعد از ایمپلنت، کاشت دندان با روش بریج تا کنون بهترین روشی بوده است. در صورت مایل نبودن فرد و یا نامناسب بودن شرایط بدنی از جمله ضعیف بودن لثه، مبتلایان به دیابت و سرطان و… می‌توانند از آن استفاده کنند.

• روش دندان مصنوعی

دندان مصنوعی انواع متفاوتی دارد که متناسب با شرایط افراد نوع استفاده آن مشخص می‌شود. نوع رایج آن یک دست دندان مصنوعی متحرک است که پایه‌ای پلاستیکی و شبیه به لثه دارند و به طور کامل داخل دهان گذاشته و در آورده می‌شود. این دندان‌ها را باید هر شب برای شست و شو از دهان خارج کرد و عمر مفید آن بین هفت تا هشت سال است و بعد از آن باید تعویض شود. البته امروزه می‌توان آن را با روش‌هایی در دهان ثابت کرد.
انتخاب روش‌های درمانی مناسب برای هر فرد متناسب با شرایط او و طبق تجویز پزشک انجام می‌شود. گاهی اوقات چند دندان کناری از بین می‌روند، اما گاهی اوقات این اتفاق برای یک دندان به صورت تکی می‌افتد. روش درمان این دو متفاوت است که در ادامه به آن می‌پردازیم.

• کاشت دندان با چسب

 روش دیگر کاشت دندان بدون ایمپلنت، کاشت دندان با چسب است. برای انجام این کار دو نوع چسب موقت و چسب دائم وجود دارد.
در این روش درمان، دندان پزشکان بعد از ترمیم کردن دندان از یک روکش موقت با چسب غیر دائمی استفاده می‌کنند تا روکش اصلی دندان آماده شود و برای چسباندن روکش اصلی از چسب دائمی استفاده می‌کنند.
در صورت رعایت نکات بهداشتی عمر مفید این روکش‌ها همراه با چسب دائمی ۸ تا۱۰ سال است و بعد از آن باید تعویض شود.